Pseudo

 

“Saan ka pupunta?” Hinablot ko ang braso ni Marco nang makitang aalis na siya matapos ang isang tawag.

 

“Faye, kailangan kong puntahan ang pinsan mo. Nasa ospital si Magenta,” may awtoridad ang kaniyang tinig.

 

Halos gumuho ang lahat sa akin nang malamang mas pipiliin niya pa ang pinsan ko kaysa sa amin ng anak niya ngayon.

 

“‘Wag, Marco. Dito ka lang, please…” Umiling ako sa kaniya, pinipigilang tumulo ang nagbabadyang mga luha sa aking mata.

 

“Ano ka ba, Faye! Hanggang ngayon ba naman ay pagseselosan mo pa rin si Maggy?!” pagtataas niya ng boses sa akin. Marahas niyang inalis ang kamay ko sa kaniyang braso at saka umiling. “Kailangan kong puntahan si Magenta. ‘Wag kang madamot, Faye! Pinsan mo iyon!”

 

Napahagulgol na ako nang tuluyan niyang lisanin ang puting kuwartong ito. Hindi ko siya mapipigilan. Alam ko naman iyon. Pagdating kay Magenta, hinding-hindi ko siya magagawang pigilan. Halata namang mahal pa rin niya ang pinsan ko kahit matagal na silang hiwalay. Ngayong may anak na kami, hindi ko pa rin napagtagumpayan ang plano kong makuha ang buong atensiyon niya.

 

Hihikbi-hikbi akong yumuko para pagmasdan ang sanggol na nakahimlay sa aking bisig.

 

“P-Patawarin mo sana ang mommy, anak. Kung nasaan ka man ngayon, sana malaman mong mahal na mahal kita. Hindi man kita nagawang buhayin nang matagal, sana masaya ka ngayon. Kahit alam kong hindi tayo mahal ng daddy mo. Gagawin ko ang lahat, kahit isang buhay rin ang katumbas nito…” Hinalikan ko sa ulo ang aking anak at hiniga siya sa tabi ko.

 

“Ma’am?” tawag ng nurse sa akin nang bumukas ang pintuan ng kuwarto.

 

“Ano ‘yon?” Hindi ko siya magawang tignan dahil abala kong pinagmamasdan ang aking pinakamamahal na anak. Hmm. Ang himbing ng tulog niya ngayon.

 

“Darating na po ang doktor ninyo para i-check kayo,” sabi niya. “Akin na po ang manika.”

 

Nanlisik ang mga mata ko sa kaniya. “‘Wag na ‘wag mong kukunin sa akin ang anak ko! Natutulog siya at huwag kang maingay! Get out!”

 

Napaatras siya sa takot. “M-Ma’am, pero kailangan niyo na pong magpahinga. A-Akin na po ang… a-ang baby…”

 

“I said, get out!” Binato ko siya ng bread knife sa mukha at nanahimik siya sa hindi ko malamang kadahilanan.

 

“Shhh.” Tinahan ko ang aking anak nang narinig ko ang munti niyang pagtangis. “Tahan na, anak. Walang makakapaghiwalay sa atin. Hahanapin pa natin ang daddy mo... Ha?” Nilapit ko ang tainga sa kaniya nang may ibulong ito. “Oo, simula pa lang ito, baby.”

 

May binulong siyang muli kaya lumapit ako lalo sa kanya. Tinangu-tango ko ang aking ulo sabay haplos sa kanya. “I love you, too…”

 

Saka ko siya hinalikang muli sa ulo. Ngunit mas lalo pa akong natuwa nang natanaw kong kumurba ang kanyang mga labi.