Lumaktaw sa pangunahing content

Mga Post

Anong Bago?

Saturday Shift

  “Basketball bukas, Jhed. Subukan mong humindi, sisikmuraan ka namin.”   Gumuhit ang takot sa mukha ni Jhed nang marinig iyon mula sa kanyang mga kaklse na nakasalubong niya lamang sa kalye. Kakatapos lang ng huling klase sa linggong iyon. Napakamot siya ng batok sa hiya.   “Uh, pasensiya na, pare. May pasok pa ako bukas, e. Sa susunod na lang. Babawi ako…” pagpapakumbaba niya.   Tinawanan siya ng mga kausap at binato ng bola sa ulo. Napapikit siya sa sakit na naramdaman at napaluhod sa semento dahil sa lakas ng puwersa.   “Ang bobo talaga nito! Walang pasok bukas, gunggong!”   Samu’t saring pambabatikos ang natamo ni Jhed. Tumatawang iniwan siya ng mga ito kaya’t wala mang ideya kung anong nangyari ay sinikap niya pa ring tumayo. Hinaplos niya ang parteng natamaan ng bola at napadaing sa sakit.   “Uy! Anyare sayo?” Isang tapik sa balikat.   Tinignan niya kung kaninong kamay galing iyon at nginitian na lamang.   “Hay, nako. Bilisan na natin! Baka ma-late na naman tayo. Hanggang bukas
Mga kamakailang post

Under the Bedtime Story

  “Nay, totoo po bang may multo... sa ilalim ng kama ko?” bulong ni Lhoyd habang mahigpit ang kakapit sa kanyang kumot.   “Wala, anak…” bulong pabalik ng kanyang ina sabay halik sa kanyang noo. “Wala…”   Ngumiti na lamang si Lhoyd bago ipikit ang mga mata. Dahil sumampa na sa ibabaw ng kama ang kanyang ina.

Nakalimulat Na

  Gumuhit ang napakatamis na kurba sa mga labi ni Phineas nang ilibot ang mata sa paligid. “Anong masasabi mo?” untag ng nakatatandang kapatid nito, si Philip. Kinapa ni Phineas ang kuya na nasa tabi lamang niya at tumango.  “Tunay na maganda ang paraiso, Kuya! Napakakulay ng mundong ito. Kabaligtaran man pero ganoon ang nakikita ko! Dito, nagkakaisa ang mga tao. Nakakamangha. Posible pala ito!” Hindi umimik si Philip, pinapakinggan lamang ang mga inosenteng bulalas ng kapatid sa kanyang tabi.  “Kuya! Ganito pala sa mundo mo. Nagagawa mo ang kahit anong nais mong gawin. Nakikita ang nais mong makita. Walang maaalinsangan na eskinita. Walang nakatiwangwang na basura kahit saan. Walang maliit, pango, kalbo, sungki, mataba... lahat pantay-pantay! Ni walang taong nakabusangot ang mukha rito! Basta, wala lahat!” Mahinang natawa si Philip nang maramdaman ang lubusang pagkagalak ng kapatid sa nasasaksihan. “Paraiso, hindi ba? Lahat pantay-pantay. Walang pamantayang sumasakal sa litid ng mga n

KINAIN KO ANG PAG-IBIG

Babala: Rated SPG (Tema, Lengguwahe, Karahasan, Horror)  Nagising ako nang saktong alas tres ng madaling araw. Saktong-sakto lang ito... tulad ng inaasahan ko. Tamang-tama lang. Kinuha ko ang bagay na noon pa man ay kating-kati na akong gamitin. Sa tingin ko ay ngayon na nga ang tamang panahon. Lumabas ako ng aking kuwarto. Napakatahimik ng paligid at tunay na napakadilim ng bawat sulok ng mga silid. Binuksan ko ang kabilang pinto ng kuwarto at doon tumambad sa akin ang mga magulang kong mahimbing na natutulog. Gumuhit ang ngiti sa aking mga labi habang dahan-dahang lumalapit sa kanila. Sa bawat pag-angat at pagbaba ng kanilang mga dibdib ay mas lalong nararating ng aking sistema ang rurok ng kasiyahan nito. Sa bawat pagkaluskos ay mas lalong lumalawak ang guhit ng ngisi sa aking mukha. Tang *na... hindi ko na mapigilang mapamura sa aking isipan. Hinaplos ko ang napakaamong mukha ng aking nanay. Hindi niya alam na noon pa ma’y lihim ko na siyang napupusuan nang higit pa sa pagiging

Front Guy

“What’s your order, sir?” “Just a cup of hot coffee please.” Hindi ko ginawaran ng kahit isang sulyap ang cashier. Binigyan lamang ako nito ng isang plate kung nasaan ang number ng order ko saka ako tumungo sa table na walang nakaupo. Kinuha ko ang libro sa aking bag at ipinagpatuloy ang pagbabasa sa huling pahina na nabisita ko. Sa kalagitnaan ng ginagawa, doon ko muling naalala ang sinabi sa akin ng mentor ko sa stage play. “Mr. Zaphron! Anong ginagawa mo? Santisimo! Wala sa sahig ang partner mo! Maintain eye-contact!” Mahina akong napadaing sa narinig ko. Naramdaman ko ang paninigas ng babaeng kaharap at ang mahina niyang pagsinghap ay hindi nakalagpas sa pandinig ko. Huminga ako nang malalim. Una kong hinawakan ang kanyang mga kamay. Nilapit ko iyon sa aking dibdib tulad ng nabasa ko sa script at unti-unti, inangat ko ang aking mga mata mula sa sahig tungo sa mga mata ng babaeng hawak-hawak ko ngayon. Nakita ko kung paano siya mataranta sa pamamagitan ng mga mata niyang hindi m

Scheofrodé

Scheofrodé. : pangngalan (n.) : takot, kahibangan, kaba na nararamdaman sa matagal  na pagtitig sa harap ng isang salamin. * * * Tanga. 'Yan pala ako simula pa noon. Isa akong tanga. Tanga na nagpalinlang sa  isang salamin. Akala ko noon, hindi ako malilinlang ng kahit anuman  basta't magawa kong linlangin ang realidad. Oo, nagtagumpay ako. Pero,  tanga. Isang salamin ang nakatalo sa akin. Isang salamin na kahit kailan ay  kaya kong basagin, ngunit hindi ko gagawin. Tanga ako, pero hindi ako  pikon. Sa kalagitnaan ng byahe sa dyip na sinasakyan ko, tahimik akong  nakikipagtalo sa realidad. Kung saan-saan napadpad ang aking isipan  nang isang bagay ang aking malaman. Sa aking pag-uwi, hindi na ako nag-abala pang magbihis ng pambahay;  dumiretso agad ako sa palikuran kung saan matatagpuan ang... kriminal. Isang salamin ang payapang nakasabit sa dingding. Halos maiyak ako;  mahigpit na ikinuyom ang aking kamao nang makita ang pinakasinungaling  na nilalang n