After Imaginations

"Tol! May tubig ka pa ba d'yan?" hiyaw ng  ka-tropapips ni Romer habang busy siyang gumagawa ng takdang aralin na ipapasa na maya-maya lamang. "Ha?" nakakunot-noong untag ni Romer habang abala pa rin sa pagtingin nang palipat-lipat sa kaniyang papel at sa papel ng hiniraman niyang kaklase. "Tang**na! Bilisan mo, uhaw na 'ko!" Nagpatuloy lamang sa pagsusulat si Romer. "Tan**na naman! Kunin mo na lang sa bag! Kita mong nagsisipag ako rito!" anang Romer at muling nagpatuloy, hindi pa rin nililingon ang katropapips. Maya-maya... "G*go ka, Romer! Tang'na mong hayop ka, demonyo! A-ano 'tong pina-inom mo sa'kin?!" Handa nang murahin ni Romer pabalik ang kaniyang ka-tropapips ngunit nakita niya itong pulang-pula. Natigilan si Romer at unti-unting pinamutlaan ng mukha, naaalala ang kanilang eksperimento kaninang umaga sa laboratoryo. Oo nga pala. Ginamit niyang lagayan ng asido ang lalagyan niya ng t

  “Saan ka pupunta?” Hinablot ko ang braso ni Marco nang makitang aalis na siya matapos ang isang tawag.   “Faye, kailangan kong puntahan ang pinsan mo. Nasa ospital si Magenta,” may awtoridad ang kaniyang tinig.   Halos gumuho ang lahat sa akin nang malamang mas pipiliin niya pa ang pinsan ko kaysa sa amin ng anak niya ngayon.   “‘Wag, Marco. Dito ka lang, please…” Umiling ako sa kaniya, pinipigilang tumulo ang nagbabadyang mga luha sa aking mata.   “Ano ka ba, Faye! Hanggang ngayon ba naman ay pagseselosan mo pa rin si Maggy?!” pagtataas niya ng boses sa akin. Marahas niyang inalis ang kamay ko sa kaniyang braso at saka umiling. “Kailangan kong puntahan si Magenta. ‘Wag kang madamot, Faye! Pinsan mo iyon!”   Napahagulgol na ako nang tuluyan niyang lisanin ang puting kuwartong ito. Hindi ko siya mapipigilan. Alam ko naman iyon. Pagdating kay Magenta, hinding-hindi ko siya magagawang pigilan. Halata namang mahal pa rin niya ang pinsan ko kahit matagal na silang hiwalay. Ngayo

    Babala: Rated SPG (Tema, Lengguwahe, Sekswal, Relihiyon)      “Titooo!” sigaw ng mga bata sa orphanage habang kumakaripas ng takbo patungo sa kanilang paboritong bisita tuwing Sabado.      Sinalubong naman ito ng lalaking kadarating lamang nang nakabukas ang magkabilang braso. Yumuko siya upang maabot siya ng mga batang tila sabik na sabik sa kaniyang pagdating.        Ang mga batang ito ay nasa apat hanggang siyam na taong gulang pa lamang. Lahat ay iniwan sa orphanage ng kanilang mga magulang noong mga sanggol pa lamang sila, ngunit makikita sa kanilang mga ngiti na parang wala silang ano mang problemang dala-dala. Masisigla at makukulit ang mga batang ito... maliban sa isa. “Avon,” nakangiting utas ng lalaki sa batang babaeng nakasuot ng puting bestida at tahimik lang na nanunuod sa kanilang gilid.      Ang batang ito ay si Avon. Limang taong gulang pa lamang ngunit tila sampung taon na kung umakto’t mag-isip. Kung ikukumpara sa ibang mga bata sa loob ng orphanage